Οι βρύσες κατείχαν μια πολύ σημαντική θέση στην ζωή στην επαρχία. Ειδικότερα ένα απο τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετώπιζαν οι ντόπιοι ήταν η προσβασιμότητα σε μια πηγή νερού σε κοντινή απόσταση απο τα σπίτια τους, τόσο για τη κάλυψη των ατομικών τους αναγκών, όσο και για την κάλυψη των αναγκών των μικρών και μεγάλων ζώων, ιδίως κατα την διάρκεια του καλοκαιριού. Πέρα απο την κάλυψη των παραπάνω αναγκών, η ύπαρξη μίας βρύσης επιτελούσε και κοινωνικό ρόλο καθώς αποτελούσε σημείο συνάντησης των γυναικών που πήγεναν εκεί με δοχεία (στάμνες ή βαρέλια) για να μεταφέρουν νερό και για να πλύνουν τα ρούχα τους. Έτσι, έβρισκαν ευκαιρία να κουβεντιάσουν και να μάθουν τα νέα του χωριού. Αυτές οι συνθήκες επικράτησαν μεχρί τις αρχές της δεκαετίας του 60, όπου και δημιουργήθηκε το αρδευτικό δίκτυο του Κρυονερίου, βάζονταν τέλος σε αυτή την κουραστική διαδικασία.
