Ο Σύλλογος Γυναικών Κρυονερίου Ν. Κορινθίας « Η Εριφύλη», ιδρύθηκε το έτος 2021.
Η αγάπη και προσφορά του Συλλόγου στην Γυναίκα και γενικότερα στον συνάνθρωπο, η εντατική και συστηματική δουλειά για την αντιμετώπιση προβλημάτων της τοπικής κοινωνίας του Κρυονερίου, αλλά και η συνεισφορά του σε γενικότερα ζητήματα τον καθιέρωσαν στην συνείδηση του κόσμου.
Σκοπός του Συλλόγου Γυναικών είναι :
- Η αναγνώριση των δικαιωμάτων της γυναίκας σαν ισότιμο μέλος τη κοινωνίας
- Η μόρφωση και ανύψωση της γυναίκας
- Η συμμετοχή σε όλες τις πολιτιστικές εκδηλώσεις που έχουν σαν αποτέλεσμα την ανάπτυξη αισθημάτων φιλίας και αλληλεγγύης μεταξύ των λαών
- Η αξιοποίηση του χωριού με την δημιουργία έργων εξωραϊσμού.
- Η προαγωγή και άνοδος του μορφωτικού επιπέδου των μελών του και ευρύτερα των κατοίκων.
Οι σκοποί επιτυγχάνονται με την υλική και ηθική συμπαράσταση τόσο των μελών του όσο και τρίτων και της πολιτείας με την οργάνωση εκδηλώσεων και όχι μόνο. Μέσα σε ένα ανιδιοτελές πλαίσιο εθελοντισμού κοινωνικής προσφοράς και συνεργασίας με τους τοπικούς συλλόγους και την τοπική κοινωνία.
Ίσα δικαιώματα στην Ελλάδα: Γιατί ιδιαίτερα οι γυναίκες της υπαίθρου πρέπει να δραστηριοποιηθούν πολιτικά – γράφτηκε από την Merle Klingenberg για τη Νεολαία Αγοράς (13.03.2023)
Πρέπει οι γυναίκες στις αγροτικές περιοχές να γίνουν πολιτικά πιο ενεργές; Κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα, οι γυναίκες στην Ελλάδα πέτυχαν νομική ισότητα. Αυτό άλλαξε επίσης τα παραδοσιακά πρότυπα – αλλά όχι παντού με την ίδια ταχύτητα.
Η Merle Klingenberg ρώτησε τον Σύλλογο Γυναικών «Εριφύλλη» στο ορεινό χωριό Κρυονέρι της Πελοποννήσου (Εικ. 2) για το agorayouth, πώς τα κορίτσια και οι γυναίκες στις αγροτικές περιοχές μπορούν να γίνουν πολιτικά ενεργά και τι πρέπει να γίνει ακόμη.
Τα δικαιώματα πολιτικής συμμετοχής δεν λείπουν στην Ελλάδα: οι γυναίκες είναι νομικά ισότιμες με τους άνδρες και υπάρχουν αρκετοί νόμοι περί ισότητας που προστατεύουν τις γυναίκες από τις διακρίσεις. Τα πιο επεισοδιακά χρόνια ήταν η δεκαετία του 1980, όταν εισήχθησαν ο πολιτικός γάμος και το δικαίωμα διαζυγίου και καταργήθηκε, μεταξύ άλλων, η προίκα. Ωστόσο, εξακολουθούν να υπάρχουν κενά στην πρακτική εφαρμογή των νόμων: Όσον αφορά τους μισθούς και τα ημερομίσθια, υπάρχει ένα χάσμα έως και 15% μεταξύ των εισοδημάτων των γυναικών και των ανδρών, σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat. Επιπλέον, οι γυναίκες έχουν πολύ λιγότερες πιθανότητες να κατέχουν διευθυντικές θέσεις. Ιδιαίτερα στις αγροτικές περιοχές, οι γυναίκες έχουν να αντιμετωπίσουν τις στερεοτυπικές προσδοκίες ρόλων όταν πρόκειται για τις δουλειές του σπιτιού, την ανατροφή και τη φροντίδα των παιδιών. Τέλος, αυτό συνδέεται και με την παραδοσιακή χριστιανική εικόνα της οικογένειας και τον ισχυρό ρόλο της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Επιπλέον, η πανδημία του κοροναϊού επιδείνωσε περαιτέρω τις ανισότητες.
Οι γυναίκες δεν είναι αρκετά ορατές στο δημόσιο διάλογο.
Σε πολλά επαγγέλματα, όπως η υγειονομική περίθαλψη, η μηχανική, η νομική και τα μέσα ενημέρωσης, υπάρχει ήδη μια ισορροπημένη αναλογία των φύλων, σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και σε επίπεδο διοικητικών συμβουλίων. Ωστόσο, οι γυναίκες διαδραματίζουν πολύ μικρό ρόλο στο δημόσιο διάλογο. Οι γυναίκες εξακολουθούν επίσης να υποεκπροσωπούνται σε μεγάλο βαθμό στην πολιτική στην Ελλάδα. Παρόλο που η Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου είναι γυναίκα, αυτό δεν είναι αντιπροσωπευτικό για τη χώρα.
Από τις 300 έδρες του ελληνικού κοινοβουλίου, μόνο 60 καταλαμβάνονται από γυναίκες – αυτό αντιστοιχεί σε ποσοστό 20%. Το ποσοστό των γυναικών στο υπουργικό συμβούλιο του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη είναι επίσης πολύ χαμηλό: μόνο δέκα από τα 58 μέλη είναι γυναίκες – εκ των οποίων μόνο δύο κατέχουν υπουργικό βαθμό. Οι κύριοι λόγοι για αυτό είναι η έλλειψη προώθησης της συμμετοχής των γυναικών, τα διαδεδομένα στερεότυπα, οι προκαταλήψεις και φαινόμενα όπως το “mansplaining”, σύμφωνα με την Deutsche Welle, για παράδειγμα.
H συμμετοχή είναι το κλειδί
Υπάρχουν επίσης μεγάλες διαφορές μεταξύ αστικών και αγροτικών περιοχών, μαθαίνω, στην Πελοπόννησο. Το 2019 ιδρύθηκε ο Σύλλογος Γυναικών «Εριφύλλη» στο μικρό ορεινό χωριό Κρυονέρι. Τέτοιοι σύλλογοι συγκεντρώνουν γυναίκες που θέλουν να προωθήσουν κοινωνικές ανησυχίες ή γυναικεία θέματα. Οι πρώτοι γυναικείοι σύλλογοι ιδρύθηκαν από το 1810 και μετά, κατά το πρότυπο των γαλλικών εταιρειών μητρότητας, και εισήχθησαν στις πόλεις της Πρωσίας υπό γαλλική διοίκηση.
Η Βάσω Μπουζιάνη και η Μαρία Κουφοπούλου από τον σύλλογο γυναικών μιλούν για την καθημερινή ζωή και τα μειονεκτήματα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες στην περιοχή, τα οποία θέλουν να γνωστοποιήσουν μέσω του συλλόγου. Όταν ήρθε ο κοροναϊός, οι δραστηριότητες έπρεπε να ανασταλούν για λίγο – αλλά το διοικητικό συμβούλιο του συλλόγου συνεδριάζει και πάλι σε εβδομαδιαία βάση από τον Φεβρουάριο του 2022. Μια φορά το μήνα, γίνεται επίσης γενική συνέλευση των 62 μελών, αναφέρουν τα δύο μέλη του διοικητικού συμβουλίου. Εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν δυσκολίες με τη χρηματοδότηση και την έλλειψη μιας βασικής αίθουσας συναντήσεων.
Λένε ότι ενώ οι άνδρες εργάζονται στα χωράφια και δεν ασχολούνται με το σπίτι, οι γυναίκες έχουν στο πρόγραμμά τους τόσο τα χωράφια όσο και τις δουλειές του σπιτιού. Επομένως, πολλές από τις γυναίκες είναι ταυτόχρονα αγρότισσες, νοικοκυρές, μητέρες και μαγείρισσες, αλλά λαμβάνουν ελάχιστη ή καθόλου αναγνώριση γι’ αυτό.
Ζήτημα ορατότητας
Και οι δύο γυναίκες τονίζουν ότι τα κορίτσια και οι γυναίκες πρέπει να δραστηριοποιηθούν κοινωνικά και πολιτικά προκειμένου να αλλάξουν τα πράγματα. Στο χωριό, οι άντρες κάνουν κουμάντο και επομένως είναι και κοινωνικά ορατοί. Για να διορθωθεί αυτή η ανισορροπία, οι γυναίκες πρέπει πρώτα να αναπτύξουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Ωστόσο, ιδίως οι νεαρές γυναίκες φοβούνται και δεν ξέρουν πώς να συμπεριφερθούν. Αυτό ξεκινά από την οικογένεια, καθώς οι πατέρες συχνά υπαγορεύουν πώς πρέπει να συμπεριφέρονται οι κόρες τους, λένε. Η Βάσω Μπουζιάνη κάνει λόγο για ένα πρόβλημα ρόλων: οι γυναίκες συχνά φοβούνται να διεκδικήσουν και αισθάνονται ότι πρέπει να ακολουθήσουν στερεοτυπικούς κοινωνικούς κανόνες, όπως το “Πρέπει να μάθεις να μαγειρεύεις”. Πολύ λίγες έχουν διεκδικήσει μέχρι στιγμής τη θέση τους στην κοινωνία.
Τι πρέπει να γίνει, λοιπόν;
Ο Σύλλογος έχει θέσει ως στόχο την περαιτέρω ανάπτυξη του τόπου και τη διεύρυνση των ορίων της συμμετοχής των κοριτσιών και των γυναικών. Για παράδειγμα, θέλουν να προσελκύσουν περισσότερους τουρίστες και επισκέπτες και να κρατήσουν τους ντόπιους στο χωριό – η φυγή των νέων αποτελεί μείζον πρόβλημα στην περιοχή. Μια από τις ιδέες τους είναι οι γυναίκες του χωριού να πωλούν τοπικά προϊόντα, όπως κρασί ή εδέσματα, σε δράσεις που διοργανώνει ο σύλλογος. Και ποιος ξέρει, ίσως η ιδέα να εξαπλωθεί και σε άλλα χωριά.
Αυτή είναι μια μετάφραση του αρχικού άρθρου. Διαβάστε το πρωτότυπο άρθρο εδώ: