“Μαύρο χρυσό’”… έτσι ονόμαζαν παλιότερα στην Ελλάδα την κορινθιακή σταφίδα και αυτό όχι μόνο γιατί αποτελούσε το νούμερο ένα αγαθό εξαγωγής,αλλά και γιατί οι άνθρωποι της εποχής καταλάβαιναν τις ευεργετικές της ιδιότητες εντάσσοντας την στο διαιτολόγιό τους.
Κατά τον 19ο αιώνα η μαύρη σταφίδα αποτελούσε το 90% των εξαγωγών της Ελλάδας στην Ευρώπη. Η σταφίδα για την Ελλάδα ήταν «ό,τι και ο καφές για τη Βραζιλία». Το Κρυονέρι είναι η μεγαλύτερη κοινότητα καλλιέργειας αμπελλοειδών στην ημιορεινή και ορεινή Κορινθία. Η μαύρη σταφίδα αποτελεί αναμφισβήτητα μία από τις σημαντικότερες Ελληνικές υπερτροφές. Διαθέτει συμπυκνωμένες μορφές ενέργειας, αντιοξειδωτικών, βιταμινών, μετάλλων και διαιτητικών ινών. Η σταφίδα προέρχεται από την αφυδάτωση των σταφυλιών και ανήκει στην κατηγορία των φρούτων, αν και συχνά συγκαταλέγεται στους ξηρούς καρπούς.
Η κορινθιακή (μαύρη) σταφίδα, η καλλιέργεια της οποίας εντοπίζεται σε περιοχές της Βόρειας και της Δυτικής Πελοποννήσου, καθώς και στη Ζάκυνθο, καλλιεργείται στον ελλαδικό χώρο από τους ομηρικούς χρόνους ενώ γραπτές αναφορές για το εμπόριό της υπάρχουν από τον 12ο αιώνα. Αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς όπως ο Ηρόδοτος, Πλάτων και ο Αριστοτέλης αναφέρονται συχνά στις σταφίδες και ήταν γνωστές ως «ασταφίδες» ή «σταφυλίδες» ή «σταφίδες». Χρησιμοποιούνταν ως μέσο ανταλλαγής για την αγορά ενός σκλάβου και προσφέρονταν ως επιβράβευση και ως θεραπεία σε διάφορες ασθένειες.
